Έχει ελπίδες ο ΣΥΡΙΖΑ?

Έχει ο ΣΥΡΙΖΑ ελπίδες να συνεχίσει να κυβερνά αυτόν τον τόπο, ύστερα από τις κωλοτούμπες που έκανε? Η απάντηση δεν είναι τόσο απλή και προφανώς ούτε ξεκάθαρη. Η πολιτική σταθερότητα της Ελλάδας αμφιταλαντεύεται μέρα με την μέρα, με αποτέλεσμα κάποιοι να επωφελούνται και κάποιοι να ζημιώνονται.

Η χρονική διάρκεια που πέρασε προκειμένου να ορίσει η Νέα Δημοκρατία νέο πρόεδρο, ήταν μια άρτια στρατηγική αντιπολίτευσης, που ουσιαστικά άφηνε τον ΣΥΡΙΖΑ ανεξέλεγκτο, χωρίς αντιπολίτευση. Λίγο πολύ, όλοι όσοι γνωρίζουν την ιστορία και τον τρόπο λειτουργίας του κόμματος, θεωρούσαν αναμενόμενο την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην προεδρία του, ενώ παράλληλα στο πίσω μέρος του μυαλού του Αλέξη Τσίπρα, ο κρυφός του πόθος, Ευάγγελος Μεϊμαράκης ήρθε δεύτερος στις εσωκομματικές εκλογές.

Η στρατηγική αυτήν απογύμνωσε εντελώς τις κυβερνητικές ικανότητες του ΣΥΡΙΖΑ, που ενώ δεν είχε αντιπολιτευτικές πιέσεις στην Βουλή, έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο. Προσφυγικό, νέα μέτρα, τα οποία ψήφιζαν υπέρ αμφότεροι (κυβερνητικοί και μη) και το κυριότερο, έχασε το έλεγχο των ίδιων του των βουλευτών αφού στο twitter και στα τηλεοπτικά παράθυρα, η μία γκάφα διαδέχεται την άλλη.

Μετά και την μετατροπή του ‘’ΟΧΙ’’ σε ‘’ΝΑΙ’’, ο Αλέξης Τσίπρας έπαιξε το τελευταίο του και το καλύτερό του χαρτί πέρυσι το καλοκαίρι. Κάλεσε το λαό στις κάλπες για μία ακόμη φορά, όμως αντί για δημοψήφισμα, συγκάλεσε εκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρά το λάθος του δημοψηφίσματος, πήρε για μία ακόμη φορά την εμπιστοσύνη του λαού. Γεγονός όχι τόσο καλό για την εικόνα του, καθώς ναι μεν έβαλε σε εφαρμογή τον όρο δημοκρατία, όπως έλεγε προεκλογικά (βλ.παρακάτω), παρόλα αυτά το δείγμα ευθυνοφοβίας του ήταν ξεκάθαρο όταν για δεύτερη φορά μέσα σε έξι μήνες μας έστειλε στις κάλπες.

Η συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ μπορεί να φαίνεται ρόδινη προς τα έξω, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι. Σφοδρή ιδεολογική αντιπαράθεση ανάμεσα στα δύο κόμματα, που όμως κανείς τους δεν παραδέχεται, αφού και οι δύο κάνουν πίσω σε αυτό. Να σημειωθεί πως η εμφάνιση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, ήταν ένα τεράστιο λάθος της κυβέρνησης και από άποψης χρόνου, καθώς αν ήθελε να διαφυλάξει τα ελληνικά ύδατα θα το είχε κάνει νωρίτερα, αλλά και από άποψης ιδεολογικής αντιπαράθεσης. Για τα γεγονότα περί ονομασίας του FYROM, δεν χρειάζεται καν να αναφέρουμε κάτι. Εκεί χάθηκε τελείως η επικοινωνία.

Για να πάμε τώρα προεκλογικά. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε κάτι περί ομοιότητας με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Αλέξης Τσίπρας έπαιξε πολύ καλά το παιχνίδι του και μπράβο του, παρόλα αυτά η διαφορά είναι πως ο σπουδαίος αυτός πολιτικός του παρελθόντος, είχε την ικανότητα να διατηρεί την πολιτική του ταυτότητα υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Μερικά κατορθώματά του είναι οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας – Μέσης Ανατολής και το υψωμένο ανάστημα απέναντι στις ΗΠΑ. Και ενώ η προσωπική του ζωή θα μπορούσε να τον ζημιώνει πολιτικά σε μεγάλο βαθμό, όχι μόνο το απέτρεψε, αλλά έβγαλε εις πέρας και το σκάνδαλο Κοσκωτά.

Ο Αλέξης Τσίπρας λοιπόν, χρησιμοποίησε άριστα τις επικοινωνιολογικές τεχνικές Παπανδρέου προκειμένου να πάρει αυτό που ήθελε. Και για να φτάσουμε στο αρχικό ερώτημα. Μπορεί να το κρατήσει? Θεωρώ πως η αντιπολίτευση δεν ξεκίνησε ακόμα. Στην τελευταία συνεδρίαση της Βουλής, άρχισαν να εκτοξεύονται σιγά σιγά οι πρώτες βολές προς την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο μόνος που προσπάθησε με νύχια και με δόντια να αμυνθεί ήταν ο Πάνος Καμένος.

Ακόμα και αύριο να αναγγείλει νέες εκλογές ο Αλέξης Τσίπρας, πάλι ο λαός θα τον εμπιστευτεί. Παρόλα αυτά δεν θα το κάνει, καθώς όπως είπα και παραπάνω, την εμπιστοσύνη την ζήτησε πέρυσι για δεύτερη φορά και την πήρε. Πλέον η διακυβέρνησή του κρέμεται σε τεντωμένο σχοινί, απλά το πότε θα σπάσει δεν εξαρτάται πλέον από αυτόν. Αν δεν προσπαθήσει να ανατρέψει την κατάσταση, όχι μόνο τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ θα λάβουν την κατιούσα, αλλά η πολιτική του καριέρα θα έχει άδοξο τέλος…

Παναγιώτης Δήμος

#παρατάξεις #bati #blog