Εις μνήμην αίματος!

Ήταν μια αρκετά ανοιξιάτικη Κυριακή πριν από 35 χρόνια. Ο Ολυμπιακός υποδεχόταν στο Φάληρο την ΑΕΚ για το πρωτάθλημα Ελλάδος. Οι δυο τους και ο Άρης βαδίζαν χέρι χέρι στην πρώτη θέση της βαθμολογίας του πρωταθλήματος. Ο Πειραιάς είχε από νωρίς στρέψει τα βλέμματα εκείνη την ημέρα στο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι, τριανταπέντε και πλέον χιλιάδες κόσμος κρεμόταν σαν σταφύλια από τις κερκίδες του φαληρικού γηπέδου για να απολαύσουν το ντέρμπι κορυφής. Με το τέλος του αγώνας και λίγα λεπτά πριν το ρολόι δείξει πέντε, 21 ψυχές ξεκίνησαν για ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή. Για ένα ταξίδι που δεν διάλεξαν, για ευθύνες που δεν αποδόθηκαν ποτέ…

Άλλοι λένε πως οι πόρτες τις θύρας 7 ήταν τελείως κλειστές. Άλλοι πως η διάμετρος του ανοίγματός τους ήταν μόλις 1 μέτρο. Ο ίδιος ο Λάκης Νικολάου, ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού τότε και στο επάγγελμα γιατρός, έτρεξε εσπευσμένα στο σημείο, όπου εκατοντάδες ανθρώπινα σώματα ήταν στοιβαγμένα σαν βιβλία στην έξοδο της θύρας 7. Με το που γύρισε στα αποδυτήρια της ομάδας και ρωτήθηκε από τους συμπαίκτες του περί τίνος πρόκειται αυτός είπε: ‘’Υπάρχουν νεκροί!’’ . Μέσα σε λίγη ώρα το Τζάνειο νοσοκομείο μεταμορφώνεται στις πύλες του Αχέροντα. Το ένα πτώμα μετά το άλλο καταφτάνει στο νοσοκομείο. Δεκάδες τραυματίες, αναίσθητοι, που οι ιθύνοντες του νοσοκομείου δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν αν ήταν νεκροί ή όχι. Το ραδιόφωνο και η τηλεόραση κάνουν έκκληση για αίμα και χιλιάδες κόσμος ανταποκρίνεται.

Μανάδες που είχαν να δουν τα παιδιά τους από νωρίς το μεσημέρι, ψάχνουν για το ‘’αίμα’’ τους ανάμεσα σε άψυχα κορμιά ανθρώπων. Κραυγές θανάτου και απόγνωσης είναι οι μόνες ιαχές που ταράσσουν το βράδυ της Κυριακής την ευρύτερη περιοχή του Πειραιά. Δεκάδες αυτοκίνητα μετατράπηκαν σε αυτοσχέδια ασθενοφόρα, όπου με τρομακτική ταχύτητα μεταφέρουν τραυματίες στο Τζάνειο. Πολλοί από αυτούς δεν θα τα καταφέρουν…

Η χώρα βυθίζεται σε βαρύ πένθος. Ο συνολικός απολογισμός είναι 21 νεκροί και 54 τραυματίες. Μια τραγωδία που έμελε να έχει και ηθικό αντίκτυπο. Δικαιοσύνη δεν αποδόθηκε ποτέ. Τα επόμενα δυο χρόνια ακολούθησαν δύο δίκες, όπου δέκα άτομα κατέληξαν στην φυλακή, για να κριθούν αθώοι πέντε χρόνια αργότερα.

Θεωρώ ύβρις το γεγονός να ασχοληθώ με τα γεγονότα και να αποδώσω την δική μου δικαιοσύνη. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι, πως 21 σπίτια εκείνη την ημέρα έκλεισαν. 21 όνειρα σβήστηκαν μια για πάντα. 21 άνθρωποι έχασαν τις μετέπειτα επιτυχίες των ομάδων τους, μέσα στις επόμενες δυο δεκαετίες. 21 ψυχές τριανταπέντε χρόνια αργότερα ψάχνουν δικαιοσύνη. Και αν στην Αγγλία, με παρόμοιο περιστατικό στο Χίλσμπορο, η δικαιοσύνη αποδόθηκε 23 χρόνια μετά, φαντάζομαι στην Ελλάδα…

Κάποιοι λένε πως αν σταθείς στην μέση του γηπέδου Καραϊσκάκης και κλείσεις τα μάτια σου, θα τους ακούσεις. 20 στόματα να φωνάζουν το όνομα του Ολυμπιακού και ένα της ΑΕΚ. Κάποιοι πως τινάζουν ακόμα δυνατά τα κασκόλ τους από ψηλά. Κάποιο πως μια μέρα θα τους συναντήσουν και θα τραγουδάνε όλοι μαζί. Κάποιοι όμως δεν λένε τίποτα. Πνίγουν τις σκέψεις τους στην σιωπή σκύβοντας το κεφάλι σκεπτόμενοι: ‘’ΑΔΕΡΦΙΑ ΖΕΙΤΕ’’

Παναγιώτης Δήμος

#blog #bati