Κατά τον δαίμονα εαυτού

Η φιλοσοφική έννοια του δαίμονα είναι μια έννοια που είναι πάνω από όλες τις θρησκείες. Καμία θρησκεία, καμία πίστη δεν κατάφερε ποτέ να αγγίξει την τελειότητα της φιλοσοφικής ερμηνείας του δαίμονα λόγω των ‘’κελιών’’ μέσα στα οποία κυμαίνεται και αναπτύσσεται ο επεξηγηματικός χαρακτήρας μιας θρησκείας. Δαῖμον εκ του δαίω, σημαίνει μοιράζω. Κατά τον Ησίοδο οι δαίμονες αποτελούσαν το πρώτο και χρυσό γένος των ανθρώπων, όχι όμως των θνητών. Οι δαίμονες σύμφωνα με τα λεγόμενά του ήταν εκείνοι που όριζαν τα συναισθήματα στους ανθρώπους, καθώς και τις ηθικές αξίες. Αναφέρονταν κυρίως σαν αγγελιοφόροι των Θεών και βρισκόταν στην βαθμίδα, ανάμεσα στο θνητό και στο νοητικά και επεξηγηματικά απροσδόκητο. Υπάρχουν όμως οι δαίμονες στην πραγματικότητα? Και αν ναι, τι ακριβώς είναι;

Μπορούμε να το εξηγήσουμε μόνον μεταφορικά. Δεν υπάρχει ένδειξη ότι υπάρχει ένα αερικό πίσω από την πλάτη μας που μας συνοδεύει από την πρώτη μέρα που γεννιόμαστε μέχρι και την τελευταία μέρα μας στη γη. Όσες μαρτυρίες ανθρώπων και να ακούσετε, όσες θεωρίες ύπαρξης ενός δαίμονα και να αναλύσετε πάντα θα βρίσκεται ένα ‘’κενό’’ που δεν θα σας επιτρέπει να αποδείξετε την ύπαρξη ενός όντος, που ξεπερνάει κάθε φυσική θεωρία της ανθρωπότητας. Τώρα η μεταφορική έννοια του δαίμονα είναι ένα πολύ ενδιαφέρον γεγονός και συγκριτικά πιο εύκολο να αναλυθεί σε σχέση με την... ύπαρξη αγγέλων!

Φυσικά και υπάρχουν δαίμονες! Η λήψη μια απόφασης ενός ατόμου εξαρτάται περισσότερο απ’όσο φαντάζεστε από το συναισθηματικό του μέρος, παρά από την κοινή λογική. Ένα συντριπτικό ποσοστό των λογικών αποφάσεων των ανθρώπων, δεν είναι αποτέλεσμα σκέψης, παρά μόνο οι αυτοματοποιημένες κινήσεις του υποσυνείδητου, το οποίο βάσει εμπειρίας του παρελθόντος λειτουργεί ανεξάρτητα από το μυαλό. Είναι εξαιρετικά εύκολο να καταλάβετε την λειτουργία του υποσυνείδητού σας. Απλά δοκιμάστε κάτι που δεν σας αρέσει και παρατηρήστε την αντίδραση του εαυτού σας την ώρα της δοκιμής. Η συναισθηματική απόφαση όμως πολλές φορές μπορεί να αποβεί μοιραία, ιδιαίτερα αν γνωρίζεις ότι το αποτέλεσμά της, όχι μόνο θα είναι διαφορετικό σε σχέση με εκείνο της λογικής, αλλά θα είναι και ακριβώς το αντίθετο. Κάπου εκεί λοιπόν φτάνουμε στην δημιουργία των δαιμόνων.

Ο Καρτέσιος όρισε ως δαίμονα ένα εσωτερικό εαυτό ο οποίος λόγω της κακίας του, μας εξαπατά και μας αναγκάζει να ζούμε σε έναν κόσμο παραισθήσεων και ψευδαισθήσεων. Είναι ο δαίμονας ο οποίος θα μας αναγκάσει να κάνουμε τη προφανέστατη λάθος επιλογή σε ένα δίλλημα, γνωρίζοντας από πριν τις συνέπειές της. Παρόλα αυτά για έναν περίεργο λόγο, υπακούμε στην παρεκτροπή του δαίμονα και βυθίζουμε τον εαυτό μας στις συνέπειες της λάθος επιλογής, μετανιώνοντας κάθε στιγμή της ημέρας για την επιλογή μας.

Δική μου άποψη αποτελεί το γεγονός πως δεν είναι ο δαίμονας αυτός που μας ωθεί στην λάθος επιλογή, αλλά το συναισθηματικό μέρος του ανθρώπου. Δαίμονας είναι οι σκέψεις που δημιουργούνται ύστερα από τα αποτελέσματα της απόφασης. Σκέφτεσαι το γεγονός πώς μπορεί να ήταν τα πράγματα αν αντί για τον δρόμο που διάλεξες από μόνος σου να πας, πήγαινες στον αντίθετο. Δαίμονας είναι να λούζεσαι τα αποτελέσματα της κακής επιλογής που έκανες, ενώ τα γνώριζες εκ των προτέρων και, σκεπτόμενος την πιθανότερη εξέλιξη των πραγμάτων του αντίθετου δρόμου, βρίσκεσαι σε μια αδιέξοδο, σε ένα σημείο που δεν μπορείς να ρίξεις ευθύνες σε κανέναν παρά μόνο στον εαυτό σου.

Το κακό είναι πως αυτοί οι δαίμονες δεν πεθαίνουν. Το παρελθόν δεν γίνεται να πεθάνει. Ζεις στο παρελθόν. Το παρελθόν είναι αυτό που καθορίζει το παρόν σου και αν σε ανά πάσα στιγμή τολμήσεις να βρεθείς ενάντια στο παρελθόν σου, τότε οι ίδιοι οι δαίμονες είναι αυτοί που θα σε τραβήξουν όσο πιο βαθιά μπορούν μέσα στις στάχτες ενός χιλιοκαμμένου τοπίου. Αφού λοιπόν δεν μπορείς να σκοτώσεις τους δαίμονές σου, το πιο λογικό είναι να προσπαθήσεις να τους αποφύγεις. Μεγάλο λάθος! Ο θάνατος και οι δαίμονες του μυαλού σου είναι τα μοναδικά πράγματα σ’ αυτήν την ζωή που δεν μπορείς να αποφύγεις. Έστω και αν προσπαθήσεις, έστω και αν γίνεται να το κάνεις, πόσο δειλή πράξη θα ήταν? Η ζωή είναι πολύ μικρή για να ζήσεις δειλός…

Ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης είναι το… inception! Να βρεις τρόπο να γίνεις δαίμονας, του ίδιου σου του δαίμονα. Να αποφασίζεις εσύ για το πώς μπορεί ένας δαίμονας να σε επηρεάσει. Να είσαι εσύ αυτός που θα τον βάζεις να πάρει τις λάθος αποφάσεις και να κάνεις τον κόσμο του, έναν κόσμο παραισθήσεων και ψευδαισθήσεων. Αν καταφέρεις κάτι τέτοιο, τότε γίνεσαι αυτόματα ο άρχοντας του ίδιου σου του εαυτού. Μέχρι τότε, μην σταματήσεις στιγμή να προσπαθείς!

‘’Hell is empty. All the demons are here… ‘’

#bati #blog