Beautifully Depressed

Είμαι από αυτούς τους ανθρώπους που πιστεύουν πως η μοναξιά δεν είναι κατάληξη, αλλά επιλογή. Μετά από ένα πλιάτσικο συναισθημάτων χωρίς αντάλλαγμα φαντάζει η ιδανική λύση. Οι περισσότεροι οδεύουν προς νέες αρχές χωρίς αποτέλεσμα, προς νέα ψέματα που φαίνονται διψασμένα για χαρά και ευτυχία, διαγράφοντας πολύ άνετα το παρελθόν. Αν κάτι τέτοιο επιτευχθεί, τότε το παρελθόν δεν είχε καμία σημασία για εκείνους. Αν όμως το παρελθόν για κάποιον σημαίνει πολλά, τότε στο πέρας μια περιπέτειας το μόνο που μένει είναι φόβο και οργή.

Όχι φόβο για τη νέα αρχή. Η νέα αρχή αργά ή γρήγορα θα γίνει καθώς τίποτα δεν μένει στάσιμο. Απλά θεωρώ πως κάθε νέα αρχή είναι και ένας καινούργιος εαυτός. Ένας εαυτός πολύ χειρότερος από τον προηγούμενο. Η οργή παίζει καθοριστικό ρόλο σε αυτό. Η οργή σε αντίθεση με τον θυμό, είναι εσωτερική. Ο θυμός διαρκεί για λίγα λεπτά και μετά περνάει. Μου είναι δύσκολο να χαρακτηρίσω την οργή. Θα την παρομοίαζα με ένα ηφαίστειο. Η χλωρίδα και η πανίδα γύρω από το Γέλοουστοουν ακμάζουν τόσο γαλήνια. Είναι ένας επίγειος παράδεισος για την ζωή, που εκατοντάδες μέτρα κάτω από την επιφάνειας αυτής της λίμνης όμως η ‘’κόλαση’’ βράζει και συγκρατεί τον εαυτό της για να μην βγει στην επιφάνεια. Δυστυχώς κάποια στιγμή θα το κάνει και θα το κάνει χωρίς να ρωτήσει κανέναν, παρασύροντας στον θάνατο ο,τιδήποτε αθώο βρίσκεται γύρω του.

Έτσι ακριβώς είναι και η οργή. Ένα βράσιμο που έχουμε στο εσωτερικό μας που προσπαθούμε να το κρύψουμε από τον έξω κόσμο, διαλύοντας έτσι κάθε συναίσθημα που μπορούμε να νιώσουμε. Η οργή σε κάνει να μην νιώθεις τίποτα. Χαρά, έρωτα, θλίψη, αγάπη…τίποτα! Έτσι εξηγείται και η αντικοινωνική συμπεριφορά την οποία βγάζεις προς τα έξω. Σίγουρα δεν είναι ωραίο να είσαι μόνος σου. Όμως δεν έχεις επιλογή. Όχι επειδή δεν θέλεις κανέναν, αλλά επειδή αν έχεις έστω και λίγο ανθρωπισμό μέσα σου, φοβάσαι πως ο άνθρωπος που θα σε πλησιάσει θα πληγωθεί από εσένα.

Έτσι ο αληθινός σου εαυτός αργοπεθαίνει μέσα σου. Απαλλοτριώνεις κάθε είδους σχέση που μπορεί να δημιουργηθεί. Είτε είναι φιλική είτε ερωτική. Κρύβεσαι πίσω από τη σκιά του εαυτού σου και ζεις την αλήθεια σου μέσα στο χειρότερο ψέμα που μπορείς να βρεις. Το μυαλό σου πολιορκείτε κάθε μέρα από σκέψεις που δεν θέλεις να κάνεις. Από αναμνήσεις που πονάνε και στιγμές που τελικά αποφάσισες ότι ποτέ δεν ήθελες να ζήσεις. Βιώνεις έναν νοητικό πόλεμο που δεν έχει νικητή και ηττημένο, αλλά έχει μόνο απώλειες, και δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είναι παράπλευρες, αλλά μονόπλευρες.

Το σίγουρο είναι πως αν φτάσεις σε αυτό το σημείο σημαίνει πως απέτυχες. Αποδεικνύεται πως οι επιλογές σου ήταν λάθος. Όλες εκείνες οι αποφάσεις της στιγμή ήταν λάθος. Οδύρεσαι για ηθική δικαιοσύνη, αλλά δεν έρχεται. Οδύρεσαι για προσωπική γαλήνη, αλλά δεν έρχεται. Φωνάζεις δυνατά για να ξεσπάσεις και δεν τα καταφέρνεις. Αλλά όσες φορές και να κάνεις τα παραπάνω δεν θα έχει αποτέλεσμα και για τον λόγο καταλήγεις στην μόνη επιλογή που έχεις: την μοναξιά. Και, πιστέψτε με, μπορεί να σας φαίνεται σκληρή, αλλά στην δεδομένη περίπτωση είναι η καλύτερη λύση αν θέλεις να είσαι αληθινός.

Είναι το τέλειο μέρος για να κρυφτείς, μέχρι κάποιος να μπορέσει να δει τον άλλο σου εαυτό, εκείνον με τον οποίο συζητάς κι εσύ κάθε βράδυ πριν κοιμηθείς, μέσα από τα μάτια σου…

#bati #blog